پروتئینات روی و سولفات روی اثر متفاوتی بر اندام‌های تولید مثلی دارند که از اثرات اکسید، کربنات و کلرید روی متمایز است. 

سوالاتی که در این مقاله پاسخ به آنها خواهیم داد:
چه تاثیری اکسید روی بر تولید مثل مرغ تخم گذار دارد؟
چه تاثیری اکسید روی بر تولید مثل بوقلمون و غاز دارد؟
آیا اکسید روی بر کیفیت پوسته تخم مرغ تاثییر می‌گذارد؟

(برای اطلاعات دقیق درباره محصولات نیکان رشد نویان به صحفه محصولات ما سر بزنید)


در مورد مرغ‌های تخم‌گذار نیز توصبه شده که افزودن روی از منبع کربنات روی از 10 تا 40 میلی‌گرم به جیره پایه با 28 میلی‌گرم روی در کیلوگرم خوراک، اثری بر باروری و جوجه درآوری نشان نداده (stahl et al, 1986). 

طی تحقیقاتی که انجام شده افزودن روی متیونین یا اکسید روی به میزان 80 میلی‌گرم به جیره پایه با 72 میلی گرم روی در کیلوگرم برای مرغ های گوشتی مسن اثری بر عملکرد تولید مثلی نداشت (Kidd et al, 1992).

 در آزمایشی که قبلا بر روی مرغ‌های مادر صورت گرفته مشخص شده که تیمار حاوی اکسید روی فعال شده با مقدار 100 میلی‌گرم روی در کیلوگرم جیره منجر به بهبود جوجه درآوری و بهتر شدن صفات فیزیکی تخم مرغ است. علت افزایش جوجه درآوری می‌تواند بدلیل افزایش ضخامت پوسته تخم مرغ باشد (Barzegar et al, 2020).

 همچنین در این تحقیق تعداد اسپرم در واحد حجم و تعداد اسپرم زنده و میزان نفوذ اسپرم به لایه پرویتیلین نیز با مصرف اکسید روی بهبود یافت و گزارش شد که جوجه درآوری در تخم مرغ با پوسته ظخیم‌تر به میزان 30 درصد بیشتر از تخم مرغ با پوسته نازک است.
افزایش ضخامت پوسته تخم مرغ به میزان یک میکرومتر در دامنه 29/0-35/0 میلیمتر موجب افزایش جوجه درآوری تا حدود 2 درصد می‌شود. 

نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که در بوقلمون با افزایش ضخامت پوسته از 44/ - 50/ میلیمتر، قابلیت جوجه درآوری از 67 تا 80 درصد افزایش پیدا کرد و همچنین در غاز نیز گزارش شد که جوجه درآوری در تخم‌های با پوسته ظخیم، 20 درصد بالاتر بود.